Yanlızlığın Sokak Araları

İnsanın kendinden kaçıp yine kendine varması ne garip..

Oysa insan insana şifaydı, sığınaktı, soluktu, Yusuf’un kuyusunda bir medetti

İbrahim’in ateşinde bir suydu karınca ağzında olan..

Sevdiğim. Sevgilim. Gülüşene hüznünü asanım. Gülüşüme hüznünü asanım

İnsan insana şifaydı , insan insana şifa..

Göğsünde atan kalp bunca yıl bundan bi haber atmış

Eğer bilseydin, bilseydin insanın insana şifa olduğunu seni sevmek bu kadar acıtmazdı canımı..

s e n i s e v m e k k ..

Gece ayı dünyanın ipine asınca, olanca gücüyle bastırıyor yalnızlığım sokak aralarına..

Geceyle yalnızlık neden bu kadar iç içe ..

Geceyle yalnızlık bi intihar girişimi sanki..

Tırnaklarımın arasına batıyor yalnızlığım çekip çıkaramıyorum..

Sevgilim kuşların geceden bi haber olması neden ?

Oysa en çok onlar yalnızdır gökyüzünde..

Oysa onların ahıdır benim yalnızlığımm..

Kuşların gözbebeklerinde saklı mezarlığım..

Öyle yalnız öyle ıssız öyle kimsesiz..

Sevgilim. Can şenliğim.

Kalbimin serinliği.

Acılarıma gülümseyerek tutundum soluğuna..

Soluğuna dünyayı kurdum..

İçinde ben, içimde sen olan..

Oysa sen benden habersizsin..

Soluğuna dünyayı kurduğumdan habersizsin..

Mezarımın kuşların gözbebeklerin de olduğundan habersizsin..

Sevgilim bu gecede yıldızları kirpiklerine dizdim..

Bu gecede ay yalnızlığımın ortağı oldu..

Bu gecede kuşların gözbebeklerinde uyudum..